Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Ο Παντεπόπτης Οφθαλμός

Εισαγωγή
Πηνελόπη Δέλτα
:
Ένα πρωί, ο Ναθαναήλ διάβαζε και μελετούσε το νόμο κάτω από το φύλλωμα μιας συκιάς.
Είναι στη ζωή ώρες σκέψεως και σιωπής, όπου η ψυχή ανυψώνεται σε ακράτητη λαχτάρα για κάτι ανώτερο, όπου ξεκολλά από τις ανθρώπινες μικρότητες, και ανεβαίνει καθαρή και εξαγνισμένη προς τον Πλάστη.
Σε κάποια τέτοια ώρα βρίσκουνταν ο Ναθαναήλ, και, σιωπηλός και μόνος, κάθουνταν κάτω από τη συκιά παραδομένος στη μελέτη και στην προσευχή όταν πέρασε ο Ιησούς. Τον σίμωσε ο Φίλιππος και του είπε:

— Εβρήκαμε εκείνον, που γι' αυτόν έγραψε ο Μωυσής στο Νόμο και ύστερα οι Προφήτες. Είναι ο Ιησούς ο γιός του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ.

Ο Ναθαναήλ δυσπίστησε.
Από όλη την περιφρονημένη Γαλιλαία, πιο περιφρονημένη και ασήμαντη χώρα ήταν η Ναζαρέτ.

— Από τη Ναζαρέτ μπορεί τίποτε καλό να προέλθει; είπε.
— Έλα να δεις, του αποκρίθηκε ο Φίλιππος.

Μαζί πήγαν στον Ιησού.
Τους είδε ο Ιησούς που ήρχουνταν, και, κοιτάζοντας τον Ναθαναήλ, είπε στους άλλους:

— Να αληθινός Ισραηλίτης, που δεν έχει δόλο μέσα του.
Τον άκουσε ο Ναθαναήλ και απόρησε.
— Από πού με γνωρίζεις; ρώτησε.
Και ο Ιησούς αποκρίθηκε και του είπε:
Πριν σε φωνάξει ο Φίλιππος, ενώ ήσουν κάτω από τη συκιά, σε είδα.